| dc.description.abstract | Мэтай дадзенай работы з’яўляецца даследаванне адлюстравання архетыпа сонца ў працоўнай абраднасці беларусаў. Выяўленне асаблівасцей светапогляду нашых далёкіх продкаў дазволіла б паўней і глыбей усвядоміць адметнасць менталітэту, самой нацыянальнай культуры беларусаў, важнейшыя заканамернасці яе развіцця. Гэтым, перш за ўсё, і вызначаецца актуальнасць артыкула. На прыкладзе працоўнай абраднасці разглядаюцца перажыткі старажытнага светапогляду, вызначаецца месца і роля сонца ў ранейшых касмалагічных уяўленнях. Тая акалічнасць, што ўсе разважанні пацвярджаюцца яскравымі прыкладамі са жніўных песень і песень восеньскага цыклу, сведчыць аб адметнасці месца архетыпа сонца ў філасофскай мадэлі Сусвету, створанай далёкімі продкамі. Таму ў працоўнай абраднасці сонца паўстае як адвечная міфалагічная крыніца цяпла, жыцця і ўраджаю, заступнік абяздоленых сялян-працаўнікоў, які пастаянна дапамагае ім у каханні, пры вырашэнні складаных сямейных пытанняў, мае нават пэўнае матэрыяльнае выражэнне ў выглядзе сонечна-залатога зерня, калосся, хлеба, або сплеценага на свята вянка-кола. | |
